Etappe: Barbadelo -> Hospital da Cruz
Periode: 26 oktober 2013
Afstand: 30,20 km ( totaal: 694,20 km )
Moeilijkheidsgraad:Middelmatig
Regio: Galicië
Weer: 17 graden
I-pod: Begonnen bij de M en geëindigd bij de S,...
Ook vandaag ben ik iets verder gelopen dan voorzien. Daarom heb ik ook de hoogtekaart van morgen toegevoegd voor de duidelijkheid. Ondertussen zit ik 12,1 km voor op schema.
Bij het ochtendgloren verlaar ik Barbadelo. Een goed ontbijt van croissants en confituur sterken de innerlijke mens. Bij het vertrek begint de zon stillaan op te komen. Het belooft een schitterende dag te worden.
Al gauw trekken alle wolken weg over de bergen en bij een schitterende temperatuur om te stappen, trek ik verder richting de bossen. Vandaag zal de Camino vele gedaantes aannemen. Een gezicht van Galicië dat enkel ten berde wordt gebracht aan de doorzettende wandelaar. In de verste verte geen weg te bespeuren. Dit is de uithoek van Spanje zoals ik gehoopt had dat hij zou zijn. Schitterend. En het licht zit goed om foto's te maken...
Voor ik het woud induik, loop ik eerst nog langs enkel dorpen. Alles is hier super proper en het is een genot om hier een dorp aan te doen. De mensen zwaaien en moedigen mij aan. Ze vragen waar ik begonnen ben. Als ik zeg dat ik in Frankrijk ben begonnen, trekken ze ogen en geven een schouderklopje. Een oud vrouwtje wijst naast haar gelaat en verzekerd mij, dat ik er bijna ben. Kan zijn, maar bijna is nog niet helemaal.
Toch wordt dat bijna al gauw bevestigd, of ten minste versterkt, als al gauw de mijlsteen van de laatste 100 km opduikt. Een huiveringwekkend moment. Enerzijds tristesse dat er weldra een einde aan deze schitterende reis zal komen, maar anderzijds trots en een enorme boost om door te gaan. In enkele minuten schieten er flarden van de laatste weken en 680 km door het hoofd. Geen tijd om nig langer bij stil te staan. De lokroep van Compostela weerklinkt in de verte. Ik moet gaan...
Van daar uit trek ik het woud in. Het spel tussen de hoogstaande zon en de wuivende bossen, is schitterend. Achter elke boom en bocht in de weg, verandert de Camino van uitzicht. Hoe kan een mens dit ooit moe worden?....
Nu zit ik in het diepe hart van Galicië. Al gauw duiken de eerste hórreos op. De typische schuren, enkel te vinden in Galicië, welke gebruikt worden om maïs in te drogen.
Na een dag van zwerven lang grachten, paden, doolhoven van kiezelstenen en open velden, kom ik aan in Hospital da Cruz. Het duurt niet lang voor ik onder de wol kruip. 30 km stijgen en dalen, durft al eens in een mens zijn kleren kruipen.
Periode: 26 oktober 2013
Afstand: 30,20 km ( totaal: 694,20 km )
Moeilijkheidsgraad:Middelmatig
Regio: Galicië
Weer: 17 graden
I-pod: Begonnen bij de M en geëindigd bij de S,...
Ook vandaag ben ik iets verder gelopen dan voorzien. Daarom heb ik ook de hoogtekaart van morgen toegevoegd voor de duidelijkheid. Ondertussen zit ik 12,1 km voor op schema.
Bij het ochtendgloren verlaar ik Barbadelo. Een goed ontbijt van croissants en confituur sterken de innerlijke mens. Bij het vertrek begint de zon stillaan op te komen. Het belooft een schitterende dag te worden.
Al gauw trekken alle wolken weg over de bergen en bij een schitterende temperatuur om te stappen, trek ik verder richting de bossen. Vandaag zal de Camino vele gedaantes aannemen. Een gezicht van Galicië dat enkel ten berde wordt gebracht aan de doorzettende wandelaar. In de verste verte geen weg te bespeuren. Dit is de uithoek van Spanje zoals ik gehoopt had dat hij zou zijn. Schitterend. En het licht zit goed om foto's te maken...
Voor ik het woud induik, loop ik eerst nog langs enkel dorpen. Alles is hier super proper en het is een genot om hier een dorp aan te doen. De mensen zwaaien en moedigen mij aan. Ze vragen waar ik begonnen ben. Als ik zeg dat ik in Frankrijk ben begonnen, trekken ze ogen en geven een schouderklopje. Een oud vrouwtje wijst naast haar gelaat en verzekerd mij, dat ik er bijna ben. Kan zijn, maar bijna is nog niet helemaal.
Van daar uit trek ik het woud in. Het spel tussen de hoogstaande zon en de wuivende bossen, is schitterend. Achter elke boom en bocht in de weg, verandert de Camino van uitzicht. Hoe kan een mens dit ooit moe worden?....
Nu zit ik in het diepe hart van Galicië. Al gauw duiken de eerste hórreos op. De typische schuren, enkel te vinden in Galicië, welke gebruikt worden om maïs in te drogen.
Na een dag van zwerven lang grachten, paden, doolhoven van kiezelstenen en open velden, kom ik aan in Hospital da Cruz. Het duurt niet lang voor ik onder de wol kruip. 30 km stijgen en dalen, durft al eens in een mens zijn kleren kruipen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten