vrijdag 18 oktober 2013

DAG 14 HONTANAS -> BOADILLA DEL CAMINO

Etappe: Hontanas -> Boadilla del Camino
Periode: 13 oktober 2013
Afstand: 28,50 km ( totaal: 348,40 km )
Moeilijkheidsgraad: zwaar
Regio: Castilla y Leon, provinciehoofdstad Burgos -> Provincie Palencia
Weer: 7 graden
I-pod: /


Vandaag een vrij pittige etappe voor de boeg. Voor we de volgende meseta krijgen voorgeschoteld zullen we eerst de Alto de Mostelares moeten bedwingen met een stijgingspercentage van 12% en een dalingspercentage van 18%. Dat wordt een kuitenbijter. Maar dat is voor straks. Ik trek er bij dag een dauw weer alleen op uit, maar wacht nu wel tot de eerste zon al boven de horizon komt piepen.


Achter mij hoor ik een radio dichterbij komen. Het zijn twee Amerikanen. Man en vrouw. Ze luisteren naar de rozenkrans terwijl ze stappen. "Diepgelovig?" vraag ik. Ze kijken elkaar een beetje vragend aan, alsof ze elkaars toestemming vragen om hun verhaal te doen. Tim begint te vertellen. Wij zij kinderen van de "seventies" begint hij. We zijn getrouwd, maar geloofden niet echt. We hebben twee dochters gaat hij verder. Tijdens hun pubertijd had onze eerste dochter anorexia en bolemia, onze jongste dochter had angstproblemen, waardoor ze zichzelf begon te snijden. Uiteindelijk hebben we ze in de handen van god moeten plaatsen, en hopen dat hij ons kon helpen. Nu tien jaar later zijn onze beide dochters sterker dan ooit en gelukkig gezond. Daarom doen we deze tocht. Als bedanking. Ik zwijg en luister tot we aankomen in San Antón. Daar nemen we afscheid. Tim en Beth het ga je goed.
Bij de ruïnes van San Antón tref ik mijn companen weer. We trekken wat foto's, bezoeken de restanten en vervolledigen vervolgens apart onze weg.


Van San Anton en zijn graanvelden gaat het naar Castrojeriz en zijn vervallen burcht als uitzichtspunt op de omgeving.


En daar is hij dan, de Alto de Mostelares. De zweetdruppels dwarrelen van het gezicht, en vallen in het droge zand. Eens boven wacht ons onmiddelijk de afdaling.


We overschrijden de grens met een nieuwe provincie. Nog steeds de Junta De Castilla y León, maar nu de provincie Palencia.


Van hieruit krijgen we opnieuw een dambord aan velden, waartussen de Camino zich een weg baant. Tot aan Boadilla del Camino wandelt mijn schaduw met me mee, als trouwe bondgenoot.


Aangekomen in Boadilla del Camino komen we in een echt krot terecht, maar ben eigenlijk te moe om mij er zorgen over te maken. ik beschouw deze herberg als een tussentijdse verplichting en kruip onder de wol. De oordoppen doen hun werk.












Geen opmerkingen:

Een reactie posten